Trzy Powstania Śląskie, które miały miejsce w latach 1919, 1920 i 1921, są wydarzeniami o nieocenionej wartości dla historii nie tylko regionu Śląska, ale całego kraju. To właśnie trzecia z tych rebelii, która wybuchła 103 lata temu, w nocy z 2 na 3 maja 1921 roku, pozwoliła Polsce uzyskać znacznie szerszy obszar Górnego Śląska niż pierwotnie planowano.

Podstawę do wybuchu III Powstania Śląskiego stanowiło przeprowadzenie plebiscytu dnia 20 marca 1921 roku. W głosowaniu miała wziąć udział ludność Górnego Śląska, jak również emigranci, którzy kiedyś tam zamieszkiwali. Każdy z nich miał możliwość wyrazić swoje poparcie dla przyłączenia tej części Śląska do Polski lub Niemiec. Z prawie 1,2 miliona uprawnionych do udziału w plebiscycie osoby, aż 97,5 procent zdecydowało się na oddanie swojego głosu. Przewaga była po stronie Niemiec – 59,4 procent głosujących opowiedziało się za przynależnością Górnego Śląska do tego kraju, podczas gdy za przynależnością do Polski było 40,3 procent głosujących.

W wyniku plebiscytu Komisja Międzysojusznicza borykała się z problemem braku konsensusu co do podziału terenów plebiscytowych. Zaproponowano przyłączenie jedynie powiatów rybnickiego i pszczyńskiego do Polski, pomijając istotne obszary przemysłowe. Wojciech Korfanty, stojąc w obliczu tej sytuacji, postanowił wypracować swoje własne rozwiązanie. Wyznaczył granicę biegnącą od południa wzdłuż rzeki Odry, a następnie kierującą się w stronę Olesna. Brak poparcia dla jego planu ze strony komisji skłonił Korfantego do podjęcia decyzji o podjęciu zbrojnej akcji.

„Zwycięstwo osiągniemy za wszelką cenę i nie ma takiego mocarza na świecie, który by mógł nas okuć ponownie w kajdany germańskie” – napisał Wojciech Korfanty w odezwie do rodaków, motywując ich do podjęcia działań.